Baklagillerin birçok türü insan beslenmesinde ne kadar önemliyse, bazı türleri de hayvan yemi olarak o kadar önemlidir. Örneğin bu büyük bitki ailesinin Vida cinsinden olan ve çayırlarda kendiliğinden yetişen fiğlerin üç türü yem bitkisi olarak ekilir. Üstelik bütün baklagiller gibi toprağı azotça zenginleştirerek verimini artıran bu bitkiler yeşil gübre ve nadas bitkisi olarak da çok önem taşır.  Fiğler, sarılıcı ya da tırmanıcı otsu bitkilerdir. Bileşik yapraklarının ucundaki sarılıcı sülüklerle çevrelerindeki öbür bitkilere tutunarak gevşek gövdelerini taşır ve türüne göre 30 cm ile 1,5 metre arasında boylanabilirler. Eflatun, beyaz, mavimsi beyaz ya da sarı renkli çiçekleri tek tek ya da sarkık salkımlar halinde açar. Meyveleri öbür baklagillerinki gibi badıç biçimindedir; etlenmemiş ince uzun birer tohum kılıfı olan bu meyvelerin içinde 2 ile 10 kadar tohum bulunur.
Dünyanın hemen her yerindeki ekilmeyen topraklarda, yol kenarlarında, tarlalarda, çayır ve otlaklarda yabanıl olarak yetişen fiğlerin çoğu Türkiye'nin yerli bitkilerindendir.Yem bitkisi olarak tarımı yapılan fiğ  protein oranı yüksek olup çok besleyici bir kuru yemdir. Değerli bir yem bitkisi olup, tane yem ve otu için yetiştirilir.Tahıla tutunarak daha iyi boy atması ve gelişmesi için fiğ, mahalli olarak tritikale  ile beraber karışık ekilir. Tam çiçek açarken biçilirse mükemmel bir yeşil yem olur. Fiğ, besi ve süt hayvancılığında, çok iyi besleme özelliğine sahiptir.