Son yıllarda Trakya, Marmara, Ege ve Orta Anadolu'da sığır yemi olarak kullanılan, yem fabrikalarınca, kanatlı rasyonlarında dane mısırın yerine kullanılmaya başlanan "tritikale", buğdaygillerden buğday ve çavdarın melezlenmesiyle elde edilen, yeni bitkilerin ploiploidy yöntemiyle yani kromozom sayılarının iki katına çıkarılmasıyla ıslah edilen yeni bir tahıl cinsidir.
Yetiştirme tekniği açısından tritikale her çeşit toprakta yetişir. Toprak derinliği az, çorak, kurak ve kışları sert geçen bölgelerde buğday ve arpadan daha verimlidir. Değişik toprak özelliklerine uygunluğu yönünden asit karakterli topraklarda çeşide bağlı olarak buğdaydan %30 daha fazla ürün verebilmektedir.  Diğer tahıl cinslerine göre topraktan ve çevre faktörlerinden daha iyi yararlanma yeteneğine sahiptir.
Soğuk zararı nedeniyle arpanın kışlık olarak ekilmesinin riskli olduğu bölgelerde güvenle yetiştirilebilir. İklim isteği buğdaya benzer vejatatif dönemde iyi güneşli ve sıcak hava istenmektedir. Uygun olmayan iklim koşullarına çavdar bitkisinden aldığı özelliklerden dolayı buğdaydan daha dayanıklıdır. Yem sanayinin büyük miktarlarda kullanmakta olduğu buğdayın hayvan rasyonlarında kullanılmsının azaltılması, mısır, soya ve benzeri pahalı ürünlerden tasarruf edilmesi bakımından tritikale yetiştiriciliği önem kazanmaktadır. Her türlü şartlarda buğday ve arpadan daha dayanıklı olması ve onlardan daha fazla ürün vermesi tritikaleyi alternatif ürün durumuna getirmektedir.